Bedrijf

Aerts is een oer-Belgische fabrikant die al ruim 60 jaar naar eigen inzicht ploegen ontwikkelt en produceert. Door het zelf afleveren en begeleiden van gebruikers blijft de link met de praktijk behouden én zijn gebruikers optimaal toegerust. 

Grondlegger Maurice Aerts vond in de jaren vijftig van de vorige eeuw al dat de bestaande ploegen onvoldoende aan zijn wensen voldeden om kwalitatief goed ploegwerk af te leveren. Al vroeg paste hij bestaande ploegen dan ook naar eigen inzicht aan. Dat waren veelal één- of tweeschaar ploegen die qua werkbreedte beperkt waren. Ook destijds al trok hij ze voort met een trekker. Nadat hij in 1958 trouwde, startte hij zijn eigen familiaire constructiebedrijf en ploegde aanvankelijk met aangekochte ploegen ook voort in loonwerk voor omliggende boeren. Die ploegen paste hij aan en niet veel later produceerde hij eigen één- en tweeschaar ploegen. De Aerts ploegen hadden tot aan 1969 een groene kleur vanwege het John Deere dealerschap van het bedrijf en na die tijd is dat rood om aan te sluiten bij de Massey Ferguson kleuren. Opzien baarde hij later met z’n gesofistikeerde witlofrooiers maar dat werd minder toen deze teelt in een crisis belandde. 

De ploeg weer opgepakt

Geïnspireerd door de automatische diepteregeling van de Ferguson trekkers, ontwikkelde Maurice Aerts al vroeg wentelploegen zonder steunwiel. Het evenwicht en de symmetrie van de ploeg maakten een dergelijke constructie mogelijk. Doordat de witloofrooiers al Maurice’ z’n tijd opeisten, was er tijdelijk minder aandacht voor de doorontwikkeling van zijn ploegen. Maar begin jaren tachtig zag hij hoe lokale boeren worstelden met de smalle ploegen en snijbreedtes om de laatste voor netjes af te ploegen. “Er werd gewerkt met speciale bokken om de ploeg verder opzij achter de trekker te hangen zodat de ploeg buiten de trekker langs kon ploegen. Hierdoor kwam de ploeg ook verder achter de trekker te hangen met alle gevolgen van dien”, zegt Tim Aerts, de kleinzoon van Maurice. Daarop werd in 1983 een hydraulisch bediende variabele snijbreedteverstelling ontworpen zodat bij het afploegen van een perceel een grotere snijbreedte tot 62 cm gekozen kon worden. Dit was de geboorte van het nu alom gebruikte varioprincipe. Het voordeel hiervan kwam niet alleen tot uiting bij het afploegen, het bewees ook zijn nut op percelen met bonte grond: verschillende grondsoorten op één perceel. De naam Rapide werd in 1982 geadopteerd na de overname van de voormalige Rapide-fabriek in Ophasselt. 

Beter in balans

Volgens Tim Aerts is ‘de enige overkomst met andere ploegen dat ze net als Aerts de grond bruin leggen’. Hoewel de Ferguson diepteregeling aan de basis lag van de constructie zonder dieptewiel, is dat iets dat ook ter dege constructieve gevolgen had. Zo bevindt zich het hart van de ploegscharen nagenoeg loodrecht onder de hoofdbalk van het chassis, terwijl bij veel collega’s juist de punt van de scharen recht onder de hoofdbalk zit. Hierdoor is de Aerts ploeg volgens Tim beter in balans: als een schommel met twee even zware kinderen. Bovendien ligt de hoofdbalk van een Aerts Rapide aan de tegenovergestelde zijde, aan de kant van het geploegde land. Wat ook opvalt is dat de relatief korte risters, standaard zijn dit de 3B-risters, vrij dwars op het frame staan en slechts afsteunen op een enkele strip die aansluit op het rister. Dit schept ruimte voor een korte schaarpuntsafstand van 92 tot 95 cm. Iets dat tevens bijdraagt aan het bouwen van een compacte ploeg. Ook zijn er geen aparte ristersteunen waar zich gewas- of grondresten op kunnen hopen. Tim geeft aan dat de voorscharen eveneens vrij staan hetgeen ruimte schept voor een grote doorlaat en het stropen van gewasresten helpt voorkomen. Wederom helpt hierbij ook dat de hoofdbalk en dus ook de ploeglichamen aan de tegenovergestelde zijde liggen ten opzichte van andere merken. 

Focus op kosten per uur

Van meet af aan zet de fabrikant in op duurzaamheid en lage gebruikskosten. Dat begon met de introductie van de symmetrische en dus omkeerbare koutermessen. Maar het is ook terug te zien in de constructie van de snijbreedteverstelling met brede vetgesmeerde platen. Symmetrisch en omkeerbaar zijn ook de voorscharen, strijkplaten en schaarpunten. Bijzonder is het vierkante plaatje op de onderzijde van elke ploegschaar. Deze zorgt voor een betere verkruimeling onderin de voor en het is qua positie aanpasbaar aan de grondsoort en omstandigheden. Het geeft eveneens minder slijtage en het plaatje is aan vier zijden te gebruiken. Voor optimaal ploegwerk en minimale slijtage adviseert Aerts maximaal 7 km/h te rijden. 

Mede dankzij het ontbreken van een steunwiel hoeft de snijbreedte niet versmald te worden bij het wentelen omdat er voldoende ruimte is onder de ploeg. Ook dit beperkt de bewegingen van de snijbreedteverstelling en dus de slijtage. 

Aerts levert overigens optioneel wel een dieptewiel. “Dat is in hoofdzaak voor de klanten die wat koudwatervrees hebben om zonder dieptewiel te ploegen en voor klanten die relatief ondiep, minder dan 18 cm, ploegen. Dan werkt de diepteregeling van de trekker namelijk minder goed”, verteld Tim Aerts. 

Vijfschaar meest gevraagd

Aerts richt zich volledig op de Belgische en Nederlandse markt en ziet dat de MS 175 vijfschaar stilaan het meest gevraagde model is geworden. Iets dat wel per jaar verschilt afhankelijk van welke sector investeert. “Hebben de veehouders een goed jaar, dan gaan de vierschaar ploegen het hardst. Hebben akkerbouwers een goed jaar, dan is de zesschaar het populairst. 10 jaar geleden was een zesschaar echt nog uitzondering.” De MS 185 is bedoeld voor trekkers met grotere achterwielen. 

Naast het 3B-rister levert Aerts ook rister 5. Die is zo’n 30 mm langer, keert de grond wat verder en wordt vooral gekozen in Zuidwest Nederland. 

Een trend naar grotere bredere ploegen verwacht Tim Aerts niet. “In mijn optiek is dat niet zozeer nodig, behalve bij ecoploegen dan wellicht.” Later dit jaar verwacht hij een eigen vorenpakker te introduceren. “Dat zie ik als een echte groeimarkt. Het wordt al aan droger en met een vorenpakker voorkom je verdamping. Bovendien past het bij de wens om zonder nabewerking direct mais te zaaien.” 

Artikel door De Loonwerker.